หลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษร ประกอบด้วย 

         1. ตำนาน เป็นเรื่องที่เร้าต่อ ๆ กันมาด้วยวาจา ต่อมาภายหลังจึงมีการจดบันทึกและ พิมพ์เผยแพร่ ดังนั้นเรื่องที่อยู่ในตำนานจึงอาจถูกเปลี่ยนแปลงจากเรื่องเดิมได้เพราะการลืม ความไม่แม่นยำในการจดจำการแต่งเติมเรื่อง การไม่ให้ความสำคัญในเรื่องการเวลา จึงมีการกล่าวถึงเวลาอย่างกว้างๆ เรื่องที่ปรากฏในตำนานมักจะกล่าวถึงเรื่องในพระพุทธศาสนา เรื่องราวของบุคคล เรื่องราวของปูชะนีสถาน เช่น ตำนานมูล ศาสนา ตำนานจามมะเทวีวงศ์ ตำนานพระแก้วมรกต ตำนานอุรังพระธาตุ เป็นต้น ตำนานจึงสะท้อนให้เห็นความเชื่อ ความศรัทธาคติชาวบ้าน ดังนั้น ตำนานจึงมีประโยชน์ในการศึกษาประวัติศาสตร์ไทยอยู่มาก แต่ก็ต้องใช้ด้วยความระมัดระวัง และตรวจสอบกับหลักฐานอื่นๆ ด้วย เช่น หลักฐานทางโบราณคดีเป็นต้น